Quí le tancó los uellos a Miquinenza ixe fatidico día de 1971? U talmén fuon os suyos abitans los que prezisón que belún les ne tancase ta no veyer, ta no sentir que as suyas casas –as suyas vidas– quedaban reduzidas a un ronal capuzau en l'augua. O fuemos toz ta no veyer a enrestida que ixe pantano suposó en Miquinenza?

Pero d'entre as ixordigas d'a istoria tamién pueden naixer asperanzas a gallos y a vida se tresladó una mica más t'alto. Uei ye punto de referenzia d'a luenga catalana d'Aragón, y ha marcau fitas destacadas. A suya istoria y a suya memoria, relatada dende ixe camín de sirga que da tetulo a la novela y ha feito que a poblazión, a literaria y a real, siga conoixida por tot l'arreu.

Roberto Morote, en ista novela grafica, condensa la frescor d'ixe Camín de sirga de Jesús Moncada y, d'una manera áchil, mos conta l'esdevenidero de Miquinenza a lo largo de gran part d'o sieglo XX a traviés d'as istorias y os sentimientos d'a suya chen.